Objawy choroby serca mogą pojawić u kota się w każdym niemal wieku. U kotów tych bardzo młodych (w wieku od 3 do 24 miesięcy) mamy przeważnie do czynienia z wrodzonymi wadami serca, natomiast u kotów w średnim wieku i tych najstarszych najczęstszą przyczyną niewydolności krążenia i chorób serca jest kardiomiopatia przerostowa (HCM).
Występująca u kotów choroba sercowa ma bardzo często niewidoczny i skryty, a przez to niebezpieczny przebieg, a objawy są trudne do zaobserwowania przez bardzo długi czas choroby. Na samym początku jedyne co można zobaczyć i zaobserwować to gorsze samopoczucie czy ogólne osłabienie. Kot śpi jeszcze więcej niż zazwyczaj, ma fazy na różny rodzaj apetytu, czasem można także zauważyć gwałtowne chudnięcie u naszego kota.
Jednym z najczęstszych i najbardziej wygodnych objawów nie do końca dobrego funkcjonowania serca jest silne zmęczenie i apatia kota które występują od razu nawet po najmniejszym wysiłku u naszego tygrysa w chwilach stresu czy gdy jest podniecony i zafascynowany. Po każde z zabaw u kota przez dłuższą chwilę widać wyraźnie bardzo szybkie oddychanie ( a bardzo często także ) z szeroko otwartym pyskiem( jakby łapał powietrze), kot ziaje, widoczne są silne ruchy przy klatce piersiowej.
Najlepsze karmy dla kotów z niewydolnością serca
Po kilku minutach oddech uspokaja się, kot wyraźnie lepiej się czuje, i wszystko wraca do normy.
W późniejszym etapie tej choroby serca można również zobaczyć powiększenie obrysu brzucha które wynika z nagromadzenia się płynu w obrębie jamy brzusznej kota (tzw. wodobrzusze) – to wszystko razem utrudniać może branie oddechu przez kota, a także może powodować zaburzenia i problemy ze strony przewodu pokarmowego na przykładu brak apetytu, wymioty. Bardzo często płyn gromadzi się także w obrębie klatki piersiowej.
Inną, bardzo niebezpieczną dla zdrowia i życia naszego kota komplikacją zaawansowanego problemu niewydolności serca może być powstawanie tak bardzo niechcianych skrzepów krwi w organizmie które są przyczyną zatorów w naczyniach krwionośnych. Najczęściej skrzep powstaje w końcowym odcinku aorty, w miejscu gdzie rzeczona aorta rozwidla się ona w dwie tętnice biodrowe zewnętrzne. Skrzep powoduje co logiczne całkowite lub tylko częściowe zahamowanie transferu krwi do tych tętnic, co objawia się nagłym i całkowitym paraliżem obu tylnych kończyn kota i niepełnosprawnością kota. W takiej sytuacji rokowanie jest najczęściej niekorzystne i koty nie przeżywają długo.
